Η Ιστορία κατέγραψε ήδη ότι στο δημοψήφισμα της 14ης Οκτωβρίου 2023, για την αναγνώριση των Αυτοχθόνων Αυστραλών στο Σύνταγμα της χώρας, μέσω της «Φωνής στο Κοινοβούλιο», μία σημαντική πλειοψηφία των πολιτών, είπαν «Όχι» -με ποσοστό περί του 60% έναντι, σχεδόν 40% του «Ναι», ενώ η καταμέτρηση των ψήφων ξεπερνούσε το 75% το απόγευμα της Κυριακής.

Οι προβλέψεις των δημοσκοπήσεων, που εδώ και μήνες ανέφεραν υποχώρηση στην υποστήριξη της «Φωνής» -με μία κάποια επιβράδυνση της τάσης μόνο τις τελευταίες εβδομάδες, επιβεβαιώθηκαν. «Έπεσαν έξω» μόνο σε σχέση με το πόσο εμφατική διαμορφώθηκε εντέλει η επικράτηση του «Όχι».

Ενδεικτικό είναι ότι το αποτέλεσμα «κλείδωσε» στις εκτιμήσεις των αναλυτών (exit polls) το Σάββατο πριν καλά-καλά κλείσουν οι κάλπες στη Δυτική Αυστραλία, λόγω και της διαφοράς των τριών ωρών, ενώ και στις έξι Πολιτείες επικράτησε το «Όχι», στη Βικτώρια με τη μικρότερη διαφορά.

Οι πολίτες της Αυστραλίας αποφάσισαν. Και ο πρωθυπουργός, Anthony Albanese, στις πρώτες του δηλώσεις το βράδυ του Σαββάτου τόνισε ότι το «Όχι» δεν ήταν αυτό που ήλπιζε να βγει από την κάλπη, αλλά σε κάθε περίπτωση σέβεται απολύτως την απόφαση του λαού.

Η αποτυχία του δημοψηφίσματος, είπε, ούτε θα μας «καθορίσει», αλλά ούτε και «θα μας χωρίσει» ως Έθνος.

«Δεν είναι το τέλος του ‘δρόμου’ και σίγουρα δεν είναι το τέλος των προσπαθειών μας να φέρουμε τους ανθρώπους κοντά», δήλωσε ο κ. Albanese, αναφερόμενος στην ενότητα της κοινωνίας, στη συμφιλίωση με το παρελθόν της χώρας (reconciliation) και στην αποκατάσταση αδικιών που υπέστησαν οι Αβορόγινες και οι κάτοικοι των Νησιών του Τόρρες Στρέιτ.

«Τα θέματα που προσπαθήσαμε να αντιμετωπίσουμε δεν έχουν εξαφανιστεί, ούτε οι άνθρωποι με καλή θέληση και καλή καρδιά, που θέλουν να τα αντιμετωπίσουν. Και θα τα αντιμετωπίσουμε», πρόσθεσε.

Υπογράμμισε δε ότι η κυβέρνησή του θα παραμείνει προσηλωμένη στη «συγγραφή του επόμενου κεφαλαίου της συμφιλίωσης».

«Θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε καλύτερα αποτελέσματα (όσον αφορά στις πολιτικές) για τους Αυτόχθονες Αυστραλούς και τα παιδιά τους και τις επόμενες γενιές» και τη γεφύρωση του χάσματος που υπάρχει σε θέματα υγείας, παιδείας, διακρίσεων, προσδόκιμου ζωής, στα ποσοστά αυτοκτονίας, και άλλα.

Απευθυνόμενος μάλιστα προς τους ανθρώπους αυτούς των Πρώτων Λαών, που έχουν βιώσει ακραίο ρατσισμό, πόνο, σωματικό και ψυχικό, με το αποτέλεσμα να «βαραίνει» και τις πλάτες του, είπε: «Διατηρήστε την ελπίδα σας και να ξέρετε ότι σας αγαπούν».

«Η Ιστορία της Αυστραλίας έχει ηλικία 65.000 ετών, αυτό παραμένει πηγή εθνικής υπερηφάνειας και παραμένει γεγονός».

«Ακριβώς όπως η Δήλωση Uluru από την Καρδιά ήταν μια πρόσκληση που απευθύνθηκε με ταπεινότητα … και αισιοδοξία για το μέλλον … πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτό το αποτέλεσμα (του δημοψηφίσματος) με την … ταπεινότητα».

«Όταν κάνεις τα δύσκολα … όταν στοχεύεις ψηλά, μερικές φορές δεν τα καταφέρνεις. Και απόψε (Σάββατο) αναγνωρίζουμε, καταλαβαίνουμε και σεβόμαστε ότι αυτό συνέβη».

«Και θέλω να το ξεκαθαρίσω: πίστευα ότι ήταν το σωστό (να πράξουμε) και θα υπερασπίζομαι πάντα τις πεποιθήσεις μου», είπε.

Η υπουργός Αυτοχθόνων Αυστραλών, Linda Burney έκανε λόγο για «μια ημέρα θλίψης» για πολλούς Αβορίγινες και κατοίκους των Νησιών του Τόρρες Στρέιτ.

«Αλλά», πρόσθεσε, εμφανώς συγκινημένη, «η επίτευξη προόδου δεν είναι ποτέ εύκολη και η πρόοδος δεν κινείται πάντα σε ευθεία γραμμή».

«Είμαι βέβαιη ότι χάρη σε αυτήν την εκστρατεία και των εκατομμυρίων συζητήσεων που προκάλεσε (σχετικά με τους Αυτόχθονες Αυστραλούς και τα προβλήματά τους), θα αναδειχθεί η ανανεωμένη γενιά των ηγετών των Ιθαγενών».

Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, Peter Dutton, έκανε λόγο για ένα «καλό αποτέλεσμα» καθώς επέμεινε ότι ήταν ένα «δημοψήφισμα που δε χρειαζόταν να κάνει η Αυστραλία».

«Οι Αυστραλοί, κυριολεκτικά κατά εκατομμύρια, απορρίπτουν το διχαστικό δημοψήφισμα του πρωθυπουργού».

Ο κ. Albanese, υποστήριξε εκ νέου ο κ. Dutton, δεν κατανοούσε τι συνέβαινε και «αρνήθηκε να εξηγήσει ή να απαντήσει σε λογικές ερωτήσεις των Αυστραλών».

«Έγραψε» αυτό το «καθοριστικό κεφάλαιο στην Ιστορία του Έθνους μας και αν έχει λίγη πυγμή στην ηγεσία του, πρέπει να αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτό».

Απευθυνόμενος επίσης προς τους Αυτόχθονες Αυστραλούς, είπε ότι «όπως όλοι οι Αυστραλοί, κάποιοι από εσάς θα έχετε ψηφίσει ‘Ναι’ και κάποιοι από εσάς θα έχετε ψηφίσει ‘Όχι’. Όσοι από εσάς ψηφίσατε ‘Ναι’ θα έχει πληγωθεί».

«Προς τους Αυτόχθονες Αυστραλούς που παλεύουν … θα κάνω ό,τι μπορώ για να ηγηθώ με θάρρος και εφαρμόσω τις πρακτικές λύσεις που απαιτούνται για να υπάρξει βελτίωση (στην κοινωνία μας) και να κλείσει το χάσμα».

Ο κ. Albanese αναγνώρισε ότι «τα ίδια και τα ίδια» με το παρελθόν, «δεν αρκούν».

Η «πραγματική διαίρεση» της Αυστραλίας, επεσήμανε, είναι το χάσμα μεταξύ Αυτόχθονων και μη Αυτόχθονων Αυστραλών.

«Ένα μεγάλο Έθνος όπως το δικό μας μπορεί και πρέπει να κάνει περισσότερα για τους Πρώτους Αυστραλούς».

Η κα Burney, δήλωσε ότι τους επόμενους μήνες θα ανακοινώσει νέες δεσμεύσεις της κυβέρνησης για να γεφυρωθεί το χάσμα και επέμεινε ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν ήταν το τέλος της συμφιλίωσης.

«Ξέρω ότι οι τελευταίοι μήνες ήταν δύσκολοι, αλλά να είστε υπερήφανοι για το ποιοι είστε, να είστε υπερήφανοι για την ταυτότητά σας, να είστε υπερήφανοι για τα 65.000 χρόνια ιστορίας και πολιτισμού που είστε μέρος τους», τόνισε προς τους Αυτόχθονες Αυστραλούς.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Με την καταμέτρηση των ψήφων σε εθνικό επίπεδο να βρίσκεται λίγο πάνω από το 75%, το «Ναι» βρισκόταν στο 39,7% με 5,21 εκατομμύρια ψήφους και το «Όχι» στο 60,3% με 7,9 εκατομμύρια ψήφους.

Στη Νέα Νότια Ουαλία (με 78,7% καταμετρημένο) το «Όχι» ήταν στο 59,2% (2,57 εκατ.) έναντι του «Ναι» με 40,8% (1,77 εκατ.).

Στη Βικτώρια (74,7%), το «Όχι» προηγούνταν με 54,6% (1,8 εκατ.) έναντι του «Ναι» με 45,4% (1,5 εκατ.).

Στην Τασμανία (80%), το «Όχι» ήταν στο 59,3% (190.849) και το «Ναι» στο 40,7% (130.923).

Στην Νότια Αυστραλία (74,6%), το «Όχι» ήταν στο 64,4% (609.939) και το «Ναι» στο 35,6% (337,299).

Στο Κουίνσλαντ (70,4%), το «Όχι» ήταν στο 68,5% (1,74 εκατ.) και το «Ναι» στο 31,5% (797,390).

Στη Δυτική Αυστραλία (72,3%), το «Όχι» ήταν στο 63,5% (830,376) και το «Ναι» στο 36,5% (478,215).

Στη Βόρεια Περιοχή (63,1%), το «Όχι» ήταν στο 60,6% (58.029) και το «Ναι» στο 39,4% (37.720).

Στην Περιοχή της Πρωτεύουσας (81,5), το «Όχι» ήταν στο 39,2% (100.277) και το «Ναι» στο 60,8% (155.720).

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η πρόταση για την αναγνώριση των Αυτοχθόνων Αυστραλών στο Σύνταγμα της Αυστραλίας μέσω της «Φωνής στο Κοινοβούλιο» (Voice to Parliament) ήταν το 45ο δημοψήφισμα της χώρας.

Μόνο 8 από αυτά έχουν «περάσει». Για να είναι «πετυχημένο» ένα από αυτά απαιτείται διπλή πλειοψηφία, τόσο των ψήφων σε εθνικό επίπεδο, όσο και σε τέσσερις τουλάχιστον από τις έξι Πολιτείες (Περιοχή της Πρωτεύουσας και Βόρεια Περιοχή προσμετρώνται μόνο σε εθνικό επίπεδο).

Η καταμέτρηση, όπως προαναφέρθηκε, συνεχιζόταν, αλλά είναι προφανές ότι πλειοψηφία των Αυστραλών, είπαν «Όχι» στη «Φωνή» και στις έξι Πολιτείες (και στη Βόρεια Περιοχή – μόνο στην Περιοχή της Πρωτεύουσας υπερίσχυσε το «Ναι»).

Η μεγαλύτερη υποστήριξη στο «Όχι», ξεπερνώντας το 80% καταγραφόταν στην Maranoa, στην περιφέρεια του Κουίνσλαντ, ενώ για το «Ναι», η μεγαλύτερη υποστήριξη ήταν στο κέντρο της Μελβούρνης (περί του 78%-80%).

Σημειώνεται από το ABC ότι εν ενεργεία βουλευτές των εδρών αυτών και αρχηγοί κομμάτων, είναι ο David Littleproud (των Εθνικών) στη Maranoa και ο Adam Bandt (των Πράσινων) στη Μελβούρνη.

Εκτός από τη Μελβούρνη ισχυρή στήριξη στο «Ναι» καταγραφόταν, ανά εκλογική περιφέρεια, σε: Grayndler (όπου εκλέγεται o κ. Albanese στη NNO) με 74,5%, Σίδνεϊ 71%, Καμπέρα 70,5%, Cooper (Βικτώρια), 65,7%, Macnamara (Βικτώρια), 65,15%, Wills (Βικτώρια), 65%, αλλά και σε Kooyong (60%) και Goldstein (57%), όπου εκλέχθηκαν ανεξάρτητοι βουλευτές.

Ανά τη χώρα, επεσήμανε το ΑΒC, μία διαγραμματική απεικόνιση της ψήφου σε σχέση με το πόσο μακριά βρίσκονται οι εκλογικές περιφέρειες από την πρωτεύουσα της Πολιτείας τους δείχνει έντονα ότι όσο πιο μακριά βρίσκονταν οι ψηφοφόροι από το κέντρο, τόσο πιο πιθανό ήταν να ψηφίσουν «Όχι».

Αντίστοιχα μοτίβα υπήρχαν ως προς την ηλικία, το εισόδημα και το μορφωτικό επίπεδο. «Δεν ξέρουμε αν κάποιος από αυτούς τους παράγοντες είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι ψήφισαν κατά της ‘Φωνής’, αλλά αυτό που δείχνουν είναι ότι (η πρόταση) απέτυχε να έχει απήχηση σε μια ευρεία ομάδα Αυστραλών».

«Είναι χαρακτηριστικό ότι δείχνουν επίσης πόσο παρόμοια είναι τα αποτελέσματα με την τελευταία φορά που είχαμε δημοψήφισμα, το 1999 για την κατάργηση της μοναρχίας».

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ

Καμία από τις δύο εκστρατείες, του «Ναι» και του «Όχι», δεν αρνήθηκε την ανάγκη να δημιουργήσει η Αυστραλία ένα καλύτερο μέλλον για τους Αυτόχθονες Αυστραλούς.

Η μεγάλη πλειοψηφία των Αυστραλών αποφάσισε όμως ότι μία συνταγματικά κατοχυρωμένη «Φωνή στο Κοινοβούλιο» δεν είναι ο τρόπος για να γίνει αυτό.

Το ερώτημα λοιπόν που παραμένει σε εκκρεμότητα να απαντηθεί από την επόμενη κιόλας ημέρα είναι πώς θα γεφυρωθεί το χάσμα αυτό που υπάρχει και πληγώνει μεν περισσότερο τους Αυτόχθονες, αλλά και όλη την κοινωνία.

Ο κ. Albanese και ο κ. Dutton «δεσμεύτηκαν», αλλά από την εξαγγελία πολιτικών, μέχρι την εφαρμογή τους και εντέλει τα ορατά αποτελέσματα, αν υπάρξουν, απαιτείται χρόνος, δαπάνες, αλλά πάνω από όλα συντονισμός, κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και πολιτών.

Επί του παρόντος, Εργατικοί και Συνασπισμός, βρίσκονται ακόμη στο παιχνίδι τους ποιος «πταίει» ακόμη, με στελέχη και των δύο πλευρών να «μονομαχούν» ήδη από το Σάββατο το βράδυ σε τηλεοπτικές τους εμφανίσεις.

Ας ελπίσουμε ότι αυτό δε θα έχει διάρκεια και κυρίως ότι οι πολίτες δε θα ακολουθήσουν, ώστε σύντομα η χώρα να προχωρήσει σε μία πραγματική συμφιλίωση με την Ιστορία της.

source: neos kosmos / photo: AAP/Lukas Coch