Το μέλλον της Αυστραλίας τα επόμενα 40 χρόνια, από το οποίο δεν απουσιάζουν σημαντικές προκλήσεις για την οικονομία και ως εκ τούτου, για την κοινωνία, σκιαγραφεί η 6η «Διαγενεακή Έκθεση» (Intergenerational Report) που έδωσε στη δημοσιότητα ο ομοσπονδιακός υπουργός Οικονομικών, Jim Chalmers.

Οι προβλέψεις αυτές, επεσήμανε ο κ. Chalmers αποτελούν μία «πυξίδα» και όχι για μία «κρυστάλλινη σφαίρα» για το τι πραγματικά θα συμβεί έως το 2063, με πολλούς ηλικιωμένους συμπάροικους μας να σκέφτονται ήδη… ποιος ζει και ποιος πεθαίνει μέχρι τότε.

Πρώτα ο Θεός, τα παιδιά και τα εγγόνια τους, που, βάσει των εκτιμήσεων της Έκθεσης τουλάχιστον, ακόμη και αν τους έχουν αφήσει περιουσία ως «αποκούμπι» για πιο δύσκολους -ενδεχομένως- καιρούς πιθανώς δε θα είναι αρκετό.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με κάποιες από τις προβλέψεις της Έκθεσης, οι πολίτες -σε βάθος 40ετίας- θα ζουν περισσότερο, με ό,τι συνεπάγεται για την οικονομία η γήρανση του πληθυσμού και θα αμείβονται καλύτερα, αν βέβαια διατηρηθεί η παραγωγικότητα, η οποία ήδη χωλαίνει σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Η Κλιματική Αλλαγή αναμένεται να κοστίσει… πολύ, αλλά δουλειές θα συνεχίζουν να υπάρχουν, κυρίως στους τομείς υπηρεσιών υγείας, φροντίδας, εστίασης.

ΠΡΟΣΔΟΚΙΜΟ ΖΩΗΣ

Η Έκθεση προβλέπει ότι οι Αυστραλοί θα ζουν περισσότερο και θα έχουν καλύτερη υγεία για περισσότερα χρόνια.

Το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση προβλέπεται ότι θα αυξηθεί από 81,3 έτη σε 87 έτη για τους άνδρες και από 85,2 έτη σε 89,5 έτη για τις γυναίκες έως το 2063.

Ωστόσο, αναμένεται ότι θα καταγραφεί επιβράδυνση της αύξησης του πληθυσμού (από 1,4% σε 1,1%), ασκώντας πιέσεις στα οικονομικά λόγω των περισσότερων δαπανών για φροντίδα και υγειονομική περίθαλψη.

Οι κάτοικοι Αυστραλίας εκτιμάται ότι θα συνεχίζουν να καθυστερούν την απόκτηση παιδιών και θα αποκτούν λιγότερα παιδιά σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές.

Ο δείκτης γονιμότητας είναι κάτω από το «ποσοστό αντικατάστασης» των 2,1 παιδιών ανά γυναίκα από τη δεκαετία του 1970 και αναμένεται να παραμείνει χαμηλός.

Με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και λιγότερα μωρά, η μέση ηλικία των Αυστραλών θα είναι 4,6 χρόνια μεγαλύτερη έως το 2063 από ό,τι είναι σήμερα, πράγμα που σημαίνει ότι ο μέσος πολίτης θα είναι 43,1 ετών.

Σχεδόν το ένα τέταρτο των Αυστραλών θα είναι άνω των 65 ετών μέχρι το 2063, ενώ θα υπάρχουν τριπλάσιοι άνθρωποι άνω των 85 ετών σε σχέση με σήμερα.

Και ενώ η μετανάστευση θα συνεχίσει να προσθέτει στον συνολικό πληθυσμό της Αυστραλίας, θα αποτελεί μικρότερο ποσοστό των προβλεπόμενων 40,5 εκατομμυρίων Αυστραλών το 2063 από ό,τι σήμερα.

Επίσης, οι μετανάστες αυτοί θα είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία και θα έχουν λιγότερα παιδιά από ό,τι σήμερα.

Ο υπουργός Οικονομικών ανέφερε ότι πρόκειται για μια ευκαιρία για τον τομέα της περίθαλψης-φροντίδας και όχι για ένα μήνυμα «γήρανσης της οικονομίας».

Μέχρι το 2062/63, τα πραγματικά εισοδήματα και η οικονομία θα αυξηθούν κατά 50% και 2,5 φορές αντίστοιχα.

ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΑΣΙΣΤΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥΣ

Η πρώτη γενιά Ελλήνων μεταναστών, δυστυχώς, «αποχωρεί».

Ο χρόνος… είναι αμείλικτος και το γήρας «ου γαρ έρχεται μόνον». Ως εκ τούτου πολλοί είναι αυτοί που στηρίζονται σε υπηρεσίες φροντίδας ηλικιωμένων ή/και επιδόματα.

Τα μέλη της δεύτερης γενιάς Ελληνοαυστραλών, στην πλειοψηφία τους, βρίσκονται τώρα στα 50 και τα 60 τους χρόνια, με όλο και μεγαλύτερη εξάρτηση από τις υπηρεσίες περίθαλψης/υγείας.

Αρκετοί από αυτούς, όπως και άλλοι μετανάστες, επωφελήθηκαν από τον διαγενεακό πλούτο με τη μορφή κατοικιών και γης που αγοράστηκαν από τους γονείς τους, αναλογικά χαμηλότερο κόστος ανά εισόδημα πριν από περίπου 50 έως 70 χρόνια.

Πλέον στο «προσκήνιο» είναι τα παιδιά τους.

Μιλώντας στον δημοσιογράφο του «Νέου Κόσμου», Φώτη Καπετόπουλο, ο Κόσμος Σαμαράς (Kosmos Samaras), διευθυντής της εταιρείας RedBridge Group Australia και πρώην αναπληρωτής διευθυντής Εκστρατείας των Εργατικών της Βικτώριας εξέφρασε την ανησυχία του για το μέλλον των νέων Ελληνοαυστραλών (ειδικά των γεννημένων μεταξύ της δεκαετία του 1990 και του 2010, την αποκαλούμενη ‘Generation Z’).

Οι Ελληνοαυστραλοί τρίτης γενιάς, που γεννήθηκαν εδώ και βρίσκονται στην ηλικία των 30 ετών, εξήγησε ο κ. Κόσμος -δημογράφος και πολιτικός αναλύτης- συνήθως «έχουν λιγότερα παιδιά από τις παλαιότερες γενιές»

«Μέσω της έρευνάς μας, γνωρίζουμε ότι η έλλειψη πρόσβασης σε στέγαση και τα αυξανόμενα επίπεδα προσωπικού χρέους, είναι οι κύριοι λόγοι που αυτοί οι Αυστραλοί καθυστερούν να κάνουν παιδιά».

Τόνισε ότι «χωρίς περαιτέρω μετανάστευση, η Αυστραλία θα αντιμετωπίσει μια δημογραφική κρίση, με τη γήρανση του πληθυσμού να ασκεί εκθετική πίεση σε έναν συνεχώς μειούμενο αριθμό νεότερων εργαζόμενων ενηλίκων».

«Ακόμα και με μεγαλύτερα επίπεδα οικογενειακού περιουσιακού πλούτου, οι Έλληνες Αυστραλοί που βρίσκονται σήμερα στη δεκαετία των 20 χρόνων τους θα αντιμετωπίσουν μια παρόμοια μοίρα, αν η χώρα δεν επιλύσει αυτό το διαγενεακό πρόβλημα».

«Η φορολογική επιβάρυνση όλων των νέων Αυστραλών πρέπει να αυξηθεί για να εξυπηρετήσει τη γήρανση του πληθυσμού», επεσήμανε ο κ. Σαμαράς.

Πρόσθεσε ότι οι Ελληνοαυστραλοί δεύτερης γενιάς, οι οποίοι γεννήθηκαν εδώ και τώρα βρίσκονται στη μέση ηλικία, αντιμετωπίζουν όλο και μεγαλύτερες ανάγκες (υγειονομικές και φροντίδας) καθώς τα χρόνια περνούν.

Κάποιοι από αυτούς είναι ανύπαντροι ή έχουν μόνο ένα ή κανένα παιδί και βρίσκονται ήδη στα τέλη των 50 τους χρόνων των 50 ή στις αρχές της δεκαετίας των 60 τους.

Είναι πολύ πιθανό σε ορισμένες περιπτώσεις, η περιουσία τους, κυρίως τα σπίτια, να χρησιμεύσουν ως «επένδυση» για τη φροντίδα τους όσο μεγαλώνουν.

Από την άλλη, οι νεότερες γενιές ελληνοαυστραλιανής καταγωγής, όπως προαναφέρθηκε, έχουν λιγότερα αδέλφια και περιορισμένη πρόσβαση σε στέγαση (δικό τους σπίτι ή ενοικιαζόμενο).

Μία κατάσταση που πιθανώς τους αφήνει λιγότερο ικανούς (από οικονομικής πλευράς) ή και πρόθυμους δυστυχώς σε κάποιες περιπτώσεις να φροντίσουν οι ίδιοι τους ηλικιωμένους γονείς τους.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΤΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ

Το εργατικό δυναμικό της φροντίδας και υποστήριξης θα πρέπει να διπλασιαστεί για να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις μιας γηράσκουσας Αυστραλίας, ενώ η κυβέρνηση θα πρέπει να δαπανά περίπου 40% περισσότερο, καθώς οι δαπάνες για υπηρεσίες (περίθαλψης-φροντίδας) και το NDIS αναμένεται να αυξηθούν από το 6,2% στο 10,7% του ΑΕΠ.

Πολλοί οικονομολόγοι θεωρούν τη γήρανση του πληθυσμού «φέρνει» επιβάρυνση, ωστόσο ο κ. Chalmers, έκανε λόγο για ευκαιρία με περισσότερες θέσεις εργασίας.

Σε κάθε περίπτωση, προβλέπεται ότι μέχρι το 2063 θα χρειαστούν επιπλέον δύο εκατομμύρια φροντιστές για να καλυφθεί η ζήτηση.

Η Φαίη Σπιτέρι-Τσολάκη ΟΑΜ, διευθύνουσα σύμβουλος της «Φροντίδας» (Fronditha Care), δήλωσε στον «Νέο Κόσμο» χαιρετίζει «την ευκαιρία να εξετάσει λεπτομερώς την Έκθεση και να κάνει πιο τεκμηριωμένα σχόλια».

«Υπάρχουν διάφορα έγγραφα που έχει δημοσιεύσει η αυστραλιανή κυβέρνηση σχετικά με τη μεταρρύθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών, η οποία περιλαμβάνει τις υπηρεσίες φροντίδας ηλικιωμένων σε συνδυασμό με την αναθεώρηση του νόμου περί Φροντίδας Ηλικιωμένων και του Πολυπολιτισμικού Πλαισίου».

«Η παρούσα Έκθεση πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο αυτών των άλλων προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων για να κατανοηθούν οι πλήρεις επιπτώσεις».

Από την πλευρά του, ο Βασίλης Παπαστεργιάδης OAM, πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, ανέφερε στον «Νέο Κόσμο» ότι η Έκθεση είναι κρίσιμη για να βοηθήσει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής «να καθορίσουν το σχέδιο για το μέλλον της Αυστραλίας».

«Ιδιαίτερα τις προκλήσεις που σχετίζονται με τη γήρανση του πληθυσμού, την υγεία και την παραγωγικότητα».

Όσον αφορά στους Ελληνοαυστραλούς, είπε, «υπάρχει η ευκαιρία να ενισχυθούν οι ‘ανταλλαγές δεξιοτήτων’ (skills exchanges) με την Ελλάδα, ιδιαίτερα στις κοινοτικές υπηρεσίες και τη φροντίδα ηλικιωμένων».

Όπως διευκρίνισε το εργατικό δυναμικό της Ελλάδας αποτελείται από σε μεγάλο βαθμό από εξειδικευμένους επαγγελματίες, ιδιαίτερα στους τομείς της περίθαλψης, της υγείας, της εκπαίδευσης και της τεχνολογίας.

«Απλώς δεν πρόκειται πλέον για μετανάστευση χωρίς επιστροφή, όπως συνέβαινε τη δεκαετία του 1950. Η μετανάστευση είναι πιο ‘ρευστή’ και οι δύο χώρες μπορούν να κερδίσουν όχι από τη μόνιμη μετανάστευση, αλλά από τις ‘μετρημένες ανταλλαγές’».

Ο κ. Παπαστεργιάδης σημείωσε ακόμη ότι η ταχεία πρόοδος και η προσήλωση της Ελλάδας στην ανάπτυξη των κλάδων της τεχνολογίας, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας -και οι συνεργασίες που υπογράφει με άλλες χώρες, όπως το Ισραήλ (που καινοτομεί σε πολλούς τομείς) πρέπει να ληφθούν υπόψη για τη διεύρυνση των διμερών σχέσεων με την Αυστραλία.

«Αυτό το επίπεδο καινοτομίας θα προσέφερε τεράστια οφέλη στην Αυστραλία, δεδομένου ότι ο υπουργός Οικονομικών έδωσε έμφαση στην καινοτομία», τόνισε ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης.

«ΚΛΕΙΔΙ» Η ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ

Οι μισθοί και η ικανότητα της κυβέρνησης να διατηρήσει τις υπηρεσίες για τους Αυστραλούς εξαρτώνται από τη συνεχή αύξηση της παραγωγικότητας, γι’ αυτό και προκαλεί ανησυχία το γεγονός ότι αυτή έχει μείνει στάσιμη τις τελευταίες δεκαετίες.

Η τελευταία βελτίωση της παραγωγικότητας εκτός από την «έκρηξη» των ορυχείων ήρθε τη δεκαετία του ’90 με το διαδίκτυο και την πληροφορική.

Η κυβέρνηση και οι επιχειρήσεις αναζητούν πλέον όλο και περισσότερο στην τεχνητή νοημοσύνη τον τρόπο για την αναζωογόνηση της οικονομίας.

Οι τεχνολογικές αλλαγές δε θα επηρεάσουν μόνο την παραγωγικότητα, αλλά, σύμφωνα με την Έκθεση, θα ενισχύσουν επίσης τα αποτελέσματα της υγείας, θα μειώσουν τις εκπομπές ρύπων και ακόμη και θα «μετασχηματίσουν τα πρότυπα κατανάλωσης και αναψυχής».

Ωστόσο, σημειώνοντας ότι η τρέχουσα πορεία της Αυστραλίας δεν είναι «δεδομένη», η Έκθεση αναμένει βραδύτερη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και του εισοδήματος τα επόμενα χρόνια.

Ο υπουργός Οικονομικών προειδοποίησε ότι η Αυστραλία θα πρέπει να «δουλέψει σκληρά» για να στηρίξει την οικονομία και ως εκ τούτου την κοινωνία, ενώ ακριβά αναμένεται να στοιχίσει στο μέλλον και η Κλιματική Αλλαγή.

source: neos kosmos / photo: AAP/Lukas Coch