Η… παθιασμένη εξομολόγηση του Αντώνη Ρέμου!

Το Gazzetta Weekend Journal υποδέχεται το 2018 σε εορταστικό κλίμα, φιλοξενώντας μία εξομολόγηση εφ’ όλης της ύλης του Αντώνη Ρέμου που θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις και σχόλια. Ο κορυφαίος Ελληνας τραγουδιστής τα τελευταία 25 χρόνια, ξεκίνησε τις εμφανίσεις του στο Αθηνών Αρένα και εν μέσω παραστάσεων μας μίλησε για όλους και για όλα. Αν και διανύει το 26ο έτος της πλούσιας καριέρας του το άγχος του τεράστιο, για να είναι όλα σωστά στο εφετινό πρόγραμμας. Άγχος επικοδομητικό, άλλωστε είναι τελειομανής και όπως ομολόγησε παθιασμένος με την δουλειά του…

Δείτε τι λέει για το φετινό σχήμα του με την Φουρέιρα και την Αδάμου, το Αθηνών Αρένα που κλείνει, αλλά και τη νυχτερινή διασκέδαση. Παρουσιάστηκε ειλικρινής για τη συμμετοχή του σε τηλεοπτικά σόου, φανέρωσε τι του είπε το καλοκαίρι ο Eros Ramazzotti, μίλησε για τις καμήλες το καλοκαίρι στο ΝΑΜΟΣ και προσκάλεσε το… ΣΔΟΕ για να του κλείσει τραπέζι στην Κουρσεβέλ.

Μίλησε, όμως και για ποδόσφαιρο. Για το… ξενέρωμα από το ελληνικό πρωτάθλημα, για Σαββίδη και Μελισσανίδη, για το πάθος για τον Ηρακλή που πλήρωσε ακριβά, προχώρησε σε σύγκριση Μέσι με Ρονάλντο, αναφέρθηκε και στον κολλητό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και αποκάλυψε ένα μυστικό του επίσης κολλητού του, του Ροναλντίνιο. Κατέληξε να μιλά για το πάθος που θέλει να έχουν οι άνθρωποι, αλλά και για το μεγάλο πάθος που είναι η μονάκριβη κόρη του Ελένη. Κυρίες και κύριοι, απολαύστε τον Αντώνη Ρέμο!

Το Αθηνών Αρένα και η νύχτα!

Mετά από μία σεζόν στη Θεσσαλονίκη, επιστρέφεις στο Αθηνών Αρένα. Πως σου φάνηκε η επιστροφή;

«Νιώθω σα να μην έχω φύγει, καμαρίνια και όλα αυτά, είναι ακριβώς τα ίδια, κάτι μοκέτες άλλαξαν μόνο… Πέρα από την πλάκα (γελάει), να μιλήσουμε σοβαρά, καθώς ο χώρος αυτός έχει για μένα ιδιαίτερη σημασία επειδή ήταν η δημιουργία ενός δικού μου όνειρου που το υλοποίησε ο Παπαθεοχάρης. Οταν με τον Γιάννη πριν από αρκετά χρόνια είπαμε ότι κάτι πρέπει να κάνουμε που θα είναι επανάσταση στο χώρο της διασκέδασης στην Ελλάδα επειδή όλα τα μαγαζιά είχαν φτάσει στο ίδιο επίπεδο, έκανε μία κίνηση που μέχρι και τώρα, δέκα και πλέον χρόνια μετά την κατασκευή του, ήταν και παραμένει ο κορυφαίος χώρος, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά θα έλεγα και της Ευρώπης! Η Αρένα λοιπόν είναι κομάτι της ζωής, κομάτι της καρδιάς μου και χαίρομαι που στο κλείσιμο της είμαι εδώ!»

Γιατί λες στο κλείσιμο της;

«Να σας δώσω και μια είδηση…. Ξέρω ότι εφέτος θα είναι η τελευταία χρονιά όπως το γνώρισε η νυχτερινή Αθήνα και όχι μόνο.Θα μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο, σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Η “νύχτα” πλέον είναι μόνο δύο βράδια την εβδομάδα και με δύο βράδια δεν βγαίνουν οικονομικά επιχειρήσεις τέτοιου μεγέθους. Ο Παπαθεοχάρης δαιμόνιος επιχειρηματίας, έχει βρει άλλες λύσεις για να εκμεταλλευτεί τον συγκεκριμένο χώρο, θα μετατραπεί σε κάτι άλλο, που δεν ξέρω ακριβώς τι θα είναι για την ώρα, αλλά ως Αρένα θα κλείσει. Αρα χαίρομαι που η τελευταία χρονιά θα είναι στα χέρια τα δικά μου και ελπίζω με τον κόσμο που θα έρθει να μας παρακολουθήσει, να γεμίσουμε έναν χειμώνα με όμορφες στιγμές και ξεχωριστές αναμνήσεις.»

Το Αθηνών Αρένα ήταν ουσιαστικά η συνέχεια του Διογένης Παλάς;

«Η πρώτη επανάσταση στην νυχτερινή Αθήνα ήταν το Διογένης Παλλάς. Οταν ακόμα έσπαγαν πιάτα στα μαγαζιά και υπήρχαν μπουζουκτσίδικα παραδοσιακά με δύο φωτάκια στην πίστα, ο Γιάννης Παπαθεοχαρης ήταν αυτός που έκανε την επανάσταση και το Διογένης Παλάς για την εποχή του ήταν το μεγαλύτερο και πιο προχωρημένο μαγαζί. Δεν υπήρχε περίπτωση να μπεις με τζιν μέσα, χωρίς να φοράς καλά ρούχα… Υπήρχε σεβασμός, αξιοπρέπεια, τα στάνταρ ήταν πολύ υψηλά όταν δημιουργήθηκε αυτό το μαγαζί. Μετά το Διογένης Παλάς έγιναν και άλλα μαγαζιά στην Αθήνα και εξελίχθηκε σημαντικά η νύχτα, αλλά και η διασκέδαση γενικά. Ολοι πάντα ακολουθούσαν τον δρόμο του πρωτοπόρου Παπαθεοχάρη…»

Τι να περιμένουμε φέτος από τον Αντώνη Ρέμο;

«Πιστεύω ότι φέτος δείχνω ότι πιο ξεκάθαρο έχει να δείξει ο Ρέμος στον κόσμο. Τραγούδι, επαφή, διασκέδαση, ερμηνείες, ρεπερτόριο, όλα αυτά που έχω κάνει τα 25 χρόνια της πορείας μου στο τραγούδι, περνούν από το Αθηνών Αρένα. Εχω ως συνεργάτες και συνοδοιπόρους μου αξιόλογους καλλιτέχνες, όπως είναι η Ελένη Φουρέιρα, η Ηβη Αδάμου και κάποια άλλα πολύ γλυκά κορίτσια. Επίσης θα είναι και ένας φίλος μου στα deck, o dj Aντώνης Δημητριάδης που θα παίζει μουσική και με την επίβλεψη του Απόλλωνα Παπαθεοχάρη και με ό,τι πιο σύγχρονο σε τεχνολογικό εξοπλισμό υπάρχει σε παγκόσμιο επίπεδο που έχουμε βάλει μέσα στο χώρο, θεωρώ ότι θα προσφέρουμε, σε όποιον θα έρθει να δει τις παραστάσεις μας στο Αρένα, ένα πολύ όμορφο ταξίδι.»

Με την Ελένη Φουρέιρα πως είναι η συνεργασία σας;

«Είχαμε δουλέψει μαζί και πάλι στο Αρένα, την τελευταία φορά που ήμουν σε αυτό το χώρο, μαζί και με τον Στέλιο Ρόκκο. Η Ελένη είναι ένα ιδιαίτερα χαρισματικό πλάσμα που δουλεύει πάρα πολύ. Είναι για μένα ένα παράδειγμα που αποδεικνύει ότι όταν δουλεύεις πάρα πολύ, μπορείς να καταφέρεις πολλά. Η Ελένη ξεκίνησε από ένα γκρουπ με κάτι χαρούμενα κοριτσάκια και φεύγοντας από αυτό κατάφερε να ανοίξει τα φτερά της και να γίνει μία καλλιτέχνης που έχει φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα μέσα από τη δουλειά της. Θεωρώ ότι η Φουρέιρα αυτή τη στιγμή είναι η καλύτερη τραγουδίστρια – περφόρμερ στην Ελλάδα. Το ότι καταφέρνει και χορεύει και ανταποκρίνεται τόσο καλά, με τα τραγούδια που λέει, με τον τρόπο που τα λέει, έτσι όπως στήνεται και υποστηρίζει όλο αυτό, αποδεικνύει ότι είναι μοναδική στο είδος της.»

Το γεγονός – ότι όπως είπες και εσύ – πλέον ο κόσμος δεν έχει τη δυνατότητα να βγαίνει συχνά και τα νυχτερινά κέντρα λειτουργούν δύο φορές την εβδομάδα, σε επηρεάζει καθόλου;

«Οποιος έρχεται στο Αρένα, καταλαβαίνει ότι δεν έχουμε σκοπό να τον κοροιδέψουμε. Αυτό που πάντα επιδιώκω και προσπαθώ να κάνω στους χώρους που τραγουδάω, είναι να έχουμε χώρους για όλα τα βαλάντια. Θα έρθει και ο επιχειρηματίας ή ο πλούσιος και θα καθίσει εκεί που πρέπει να καθίσει, αλλά θα έρθει κι ένα παιδί που δεν έχει τη δυνατότητα την οικονομική και θα καθίσει σε μία υπέροχη θέση, που έχει επαφή με την πίστα και θα πληρώσει αυτά που μπορεί να πληρώσει. Ετσι προσπαθώ να διατηρώ την ισορροπία μέσα στο χώρο, να πληρώνει ο καθένας αυτά που μπορεί και να μην χρειάζεται να ζηλέψει τίποτα από τον άλλο. Αυτή είναι η ιδεολογία μου και αυτό προσπαθώ να κάνω όλα αυτά τα χρόνια στους χώρους που εργάζομαι, να υπάρχει πάντα αυτή η ισορροπία.»

Τηλεόραση έχει φέτος το πρόγραμμα σου;

«Φέτος απέχω από την τηλεόραση, καθώς είπα να κάνω ένα διάλλειμα. Εγώ θα σου πω ένα πράγμα. Εκμεταλλεύτηκα – έτσι όπως εκμεταλλεύεται και η τηλεόραση ένα πρόσωπο – τη δύναμη της, με καλό σκοπό, με το σωστό τρόπο. Συμμετέχοντας σε μία εκπομπή και όχι βγαίνοντας στην τηλεόραση για να πω ένα τραγούδι, ήταν μία απόφαση που την πήρα, μόνο και μόνο για να μπαίνω στα σπίτια του κόσμου και μέσα από αυτό, να διευρύνω τον αριθμό των ανθρώπων που ακούνε τα τραγούδια μου. Μετά από τρία χρόνια στην τηλεόραση, συναντώ οκτάχρονα και δεκάχρονα που γνωρίζουν τα τραγούδια μου και σε αυτό έχει παίξει μεγάλο ρόλο η τηλεόραση και οφείλω να το αναγνωρίσω. Είναι μία δύναμη που θέλει πολύ προσεκτικό χειρισμό κι εγώ θεωρώ ότι ακροβατώντας σε αυτή τη σχέση, μεταξύ καριέρας και τηλεόρασης, βγήκα κερδισμένος. Το χάρηκα πάρα πολύ συμμετέχοντας σε προγράμματα αξιοπρεπέστατα, όπως τα talent shows που έκανα, που είχαν ευπρέπεια, δεν είχαν καθόλου χυδαιότητα, δεν ήταν “κίτρινα” και ήταν σε ένα επίπεδο που με μεγάλη ευχαρίστηση συμμετείχα σε αυτό. Θέλω λοιπόν να ευχαριστήσω και τους ανθρώπους της τηλεόρασης αλλά και το κοινό που με παρακολούθησαν.»

Τραγούδι λοιπόν, τηλεόραση, αλλά και συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες του εξωτερικού, όπως για παράδειγμα η Gloria Gaynor, οι Gipsy Kings, o Eros Ramazzoti και πολλοί άλλοι. Θα συνεχίσεις αυτές τις συνεργασίες;

«Ανοιξα έναν δίαυλο και θα προσπαθήσω να παραμείνω σε αυτό το δίαυλο και στο μέλλον. Πέρα λοιπόν από τις συνεργασίες που κάνω με τα μεγάλα ονόματα της Ελλάδας, φροντίζω να διατηρώ τις επαφές μου και θα συνεχίσω τις συνεργασίες και με καλλιτέχνες από το εξωτερικό. Στο μέλλον θα δείτε και άλλες, με ακόμα μεγαλύτερα ονόματα που θα έρχονται στην Ελλάδα και φεύγοντας από εδώ, θα παίρνουν τις καλύτερες εντυπώσεις και θα βγάζουν προς τα έξω εικόνες που θα διαφημίζουν τη χώρα μας, διαγράφοντας από το μυαλό των ξένων την εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι μία τριτοκοσμική χώρα. Σίγουρα υπάρχουν και άσχημα πράγματα που συμβαίνουν στην Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα δεν είναι αυτό. Οι άσχημες εικόνες που βγαίνουν προς τα έξω της φτωχής χώρας, της μίζερης, δεν είναι ο κανόνας, αλλά η εξαίρεση κι αυτό πρέπει να το κάνουμε αντιληπτό στους ξένους.»

Τώρα μιλάς σαν πολιτικός…

«Εγώ στη δουλειά μου δεν μπορώ να κάνω τον πολιτικό και δεν έχω τέτοια διάθεση. Θα ήθελα πάρα πολύ να βοηθήσω τον τόπο μου, αλλά όποιος συνήθως το προσπαθεί εδώ στην Ελλάδα, “καίγεται” εν ριπή οφθαλμού. Εγώ προτιμώ από τη δουλειά μου να γίνω πρεσβευτής του τόπου μας. Το καλοκαίρι που ήρθε ο Eros Ramazzotti για τη συναυλία, ήταν να καθίσει πέντε ημέρες με την οικογένεια του και τελικά κάθισε 15. Φεύγοντας από τη Μύκονο μου έδωσε το λόγο ότι κάθε χρόνο θα έρχεται στην Ελλάδα και θα περνά αρκετές ημέρες με την οικογένεια του, κάνοντας διακοπές μαζί μου. Για μένα αυτό είναι μία νίκη, καθώς επιστρέφοντας στην πατρίδα του, μοιράζεται με τους φίλους του αλλά και τους θαυμαστές του, τις εμπειρίες του στην Ελλάδα, προβάλλοντας διεθνώς τη χώρα μας. Το ίδιο πράγμα λοιπόν ετοιμάζουμε και για φέτος. Θα γίνουν σπουδαίες συνεργασίες τις οποίες δεν θέλω να αποκαλύψω ακόμα γιατί είμαστε σε επίπεδο διεργασιών, αλλά θα γίνουν πολύ ωραία πράγματα.»

Τα «Σπασμένα κομμάτια καρδιάς» του Ρέμου!

Εχεις και το ανάλογο υλικό, όμως, για τις συνεργασίες αυτές, καθώς ο τελευταίος σου δίσκος «Σπασμένα κομμάτια καρδιάς» σκίζει

«Πέρασαν τρία χρόνια από τότε που είχα κάνει την τελευταία μου δουλειά και προσπαθήσαμε να βρούμε τραγούδια που θα συγκινήσουν το κοινό και πιστεύω, ότι για άλλη μια φορά, τα καταφέραμε. Ο κόσμος αγάπησε τα νέα τραγούδια, όπως το «Λένε», το «Ολος δικός σου», το «Σπασμένα κομμάτια καρδιάς», το «Δώσε μου μία αγκαλιά», το «Ολα περνούν». Αυτά λοιπόν τα τραγούδια ο κόσμος τα αγάπησε πάρα- πάρα πολύ, ήταν ένας άκρως επιτυχημένος δίσκος και θέλω να ευχαριστήσω το κοινό που στηρίζει κάθε μουσική προσπάθεια που κάνω.»

Αγαπάς το ίδιο όλα τα τραγούδια σου ή έχεις προτιμήσεις;

«Τα τραγούδια λειτουργούν στιγμιαία, ανάλογα με τη στιγμή που βρίσκεσαι. Εχω πιάσει τον εαυτό μου για ένα τραγούδι που έχω πει στο στούντιο, να λέω “Θεέ μου αυτό είναι το τραγούδι της ζωής” μου και μετά από 2-3 χρόνια να λέω, “εντάξει είπα κι αυτό το τραγούδι”. Ή και το αντίστροφο, να έχω πει ένα τραγούδι που να το θεωρώ απλώς καλό τραγούδι και μετά από χρόνια να έχω πει “Θεέ μου, τι τραγούδι είναι αυτό”. Το ίδιο συμβαίνει και με τον κόσμο, πολλές φορές ακούει ένα τραγούδι και το προσπερνάει και μετά από κάποιο καιρό και σε κάποια έντονη ψυχολογική κατάσταση, ένα χωρισμό, έναν έρωτα, μία απογοήτευση, να πιάνει τον εαυτό του να συγκινείται με αυτό, παρότι είναι παλιό τραγούδι αλλά εκείνη τη στιγμή του λέει πολλά. Αλλωστε, βλέπουμε πολλούς νέους καλλιτέχνες να ερμηνεύουν ξανά, με το δικό τους τρόπο, παλιά τραγούδια που είναι διαμάντια και όπως καταφέρνουν να τα “γυαλίσουν” τα κάνουν ξανά μεγάλες επιτυχίες. Κι εγώ έχω κάνει επανεκτελέσεις, όπως το «Φιλαράκι» και το «Μία καρδιά» που ο κόσμος μπορεί να θεωρεί ότι είναι δικά μου, χωρίς όμως να είναι και τελικά έρχονται ξανά στο προσκήνιο και γίνονται ξανά επιτυχίες. Αρκεί να προσεγγίζεις τα πράγματα με σεβασμό και αγάπη.»

Οταν ακούς ένα τραγούδι και με δεδομένη την εμπειρία σου, μπορείς να αντιληφθείς ότι θα γίνει επιτυχία;

«Σε ένα βαθμό ναι, αλλά αυτή είναι και η μαγεία της δουλειάς μας και της μουσικής, ό,τι δηλαδή υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου που καλύπτει το τραγούδι. Είναι πολλές οι φορές που λες πάμε να κάνουμε το σουξέ γιατί αυτό το τραγούδι θα… σκοτώνει και τελικά δεν συμβαίνει αυτό, ενώ άλλες φορές κάποιο που το έχεις σε δευτερη μοίρα, περνάνε 1-2 χρόνια και μετά… πέφτει η Ελλάδα κάτω! Αλλά σίγουρα η εμπειρία σε βοηθά. Οταν άκουσα το «Ελα να με τελειώσεις», είπα “Θεέ μου δεν μπορεί αυτό το τραγούδι να μην το αγαπήσει ο κόσμος” και όντως δικαιώθηκα.»

Μέσα στις γιορτές, εκτός από τις εμφανίσεις σου στο Αθηνών Αρένα, έχεις και μία συναυλία – έκπληξη στην Κουρσεβέλ. Τι θα γίνει εκεί;

Στο Κουρσεβέλ θα κάνουμε μία ελληνική βραδιά για το παγκόσμιο τζετ σετ. Θα σηκώσουμε ψηλά την ελληνική σημαία στην κορυφή του κόσμου.Εγώ περιμένω να έρθει και εκεί το ΣΔΟΕ, θα τους έχω ένα τραπέζι, να κάνουν και εκεί τον έλεγχο τους. Θα έχει πλάκα να έρθει εκεί από κεκτημένη ταχύτητα και να κάνει έλεγχο. Εγώ τους προσκαλώ και να κάτσουν και μαζί μου. Οπως έκαναν και έλεγχο στη Μύκονο τα δύο βράδια που τραγούδησε εκεί ο Ρέμος και δεν βρήκαν τίποτα, παρά μόνο τα περισσότερα από 700.000 ευρώ που πήρε το ελληνικό κράτος για φόρους. Αυτό τελικά είναι έγκλημα και– όπως έγραφαν και έλεγαν κάποιοι – και είμαστε και ξεφτίλες και δεν κάνουμε καλά τη δουλειά μας . Τους ενόχλησαν οι καμήλες. Το να έχεις ένα χάπενινγκ και να κάνεις τους ξένους φίλους μας από τις αραβικές χώρες να αισθανθούν σαν στη χώρα τους, στο πλαίσιο ενός σόου, είναι κακό; Και πολλοί μίλησαν για τις καμήλες, αλλά κανείς δεν είπε για τα πολλά χρήματα των ξένων που κατέληξαν στα ταμεία του κράτους.»

«Ξενερώσαμε με το ελληνικό ποδόσφαιρο»

Να αφήσουμε τη μουσική και να πάμε στο ποδόσφαιρο. Είναι γνωστό ότι είσαι φίλαθλος. Ελληνικό ποδόσφαιρο παρακολουθείς τον τελευταίο καιρό;

«Δεν μου κάνει κέφι, όπως πιστεύω ότι δεν κάνει κέφι και σε πολύ κόσμο. Ξενερώσαμε όλοι με όλα αυτά που έχουν συμβεί. Ξενερώσαμε γιατί το σύστημα έχει γίνει έτσι, ώστε στο ποδόσφαιρο να απασχολούνται μόνο άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν στη ζωή τους. Δεν μιλάω για τους επαγγελματίες του χώρου, όπως δημοσιογράφους, ποδοσφαιριστές και άλλους που είναι η δουλειά τους, αλλά όσους εμπλέκονται παραγοντικά με αυτό. Πέρα από κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις, το ποδόσφαιρο απασχολεί μόνο άχρηστους ανθρώπους Εεί έχει καταντήσει. Εχει φύγει το υγιές κομμάτι του κόσμου, οι φίλαθλοι το έχουν εγκαταλείψει και ασχολούνται με αυτό, όσοι δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν στη ζωή τους. Κι αυτό είναι κακό για την εμπορικότητα του ποδοσφαίρου και ότι άλλο συνεπάγεται… Εγώ έζησα ένα ποδόσφαιρο που έρχονταν παικταράδες στην Ελλάδα και ανέβαινε το επίπεδο και θεωρώ ότι η επιτυχία της Ελλάδας στο Euro 2004 ήταν αποτέλεσμα και αυτού του γεγονότος. Ο Ριβάλντο ήρθε και ανέβασε το επίπεδο του ποδοσφαίρου, το ίδιο ο Καρεμπέ, ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, ο Σισέ και άλλοι. Αυτοί όλοι έδιναν μία παγκόσμια λάμψη στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τώρα, πες μου εσύ ποιος ξένος θα ενδιαφερθεί να παρακολουθήσει έναν παίκτη στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Και ποιος καλός ξένος παίκτης θα θέλει να έρθει εδώ;»

Πιστεύεις ότι υπάρχει τρόπος να έρθουν καλύτερες ημέρες;

«Πρέπει με κάποιον τρόπο το ελληνικό ποδόσφαιρο να αναδιοργανωθεί. Βλέπουμε ότι πλέον τελείωσε η μοναρχία του Ολυμπιακού όπως έλεγαν κάποτε και έχουν μπει και άλλοι ισχυροί παράγοντες όπως ο κύριος Σαββίδης, ο κύριος Μελισσανίδης, αλλά δεν έχω δει κάτι καλύτερο. Το σύστημα έχει γίνει πιο πολύπλοκο και οι περισσότεροι κινούνται γύρω από έναν άξονα καταστροφικό, ποιος δηλαδή θα καταστρέψει τον άλλο. Μέχρι τώρα ήταν ένας εναντίον όλων και όλοι εναντίον ενός και τώρα όλοι είναι εναντίον όλων. Δεν θεωρώ λοιπόν ότι έχει καλυτερέψει το ποδόσφαιρο, αντιθέτως θεωρώ ότι είναι μία από τα ίδια και ειλικρινά στενοχωριέμαι για όλους αυτούς που το αγαπάνε. Ακούω γονείς που πάνε με τα παιδιά στα γήπεδα και θέλουν να τα κάνουν να αγαπήσουν την ομάδα τους, αλλά τα παιδιά αδιαφορούν και λένε “είμαι Ρεάλ”. Πιστεύω ότι σε 10 χρόνια μπορεί να μην έχουμε και οπαδούς των ελληνικών ομάδων. Είναι κρίμα αυτό που το λέω αλλά το φοβάμαι. Προχθές μιλούσα με τον Ηλία τον Βιολίδη που ήταν και αυτός παράγοντας παλιότερα του ΠΑΟΚ και μου είπε ότι το παιδί του, πρώτα είναι Ρεάλ και μετά ΠΑΟΚ.»

Μήπως τα λες όλα αυτά λόγω της τραυματικής σου εμπειρίας ως παράγοντας από το πέρασμα σου από τον Ηρακλή;

«Απομονώνω τη δική μου εμπειρία από το ποδόσφαιρο και μιλάω σαν ένας φίλαθλος που αγαπάει το ποδόσφαιρο. Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάω το ποδόσφαιρο, συνεχίζω κα το αγαπάω. Αγαπάω τα παιδιά που προσπαθούν. Χαίρομαι που κάποιες ομάδες όπως ο Πανιώνιος και ο Ατρόμητος με πολλούς Ελληνες μέσα, καταφέρνουν και πρωταγωνιστούν και διεκδικούν και την έξοδο στην Ευρώπη κι αν θέλετε τον τίτλο. Χαίρομαι με αυτές τις ομάδες. Ισως είναι η αρχή για ένα πράγμα που μπορεί να γίνει καλύτερο, αλλά μετά από πολλά χρόνια.»

Τον Ηρακλή τον έχεις διαγράψει λοιπόν από τη μνήμη σου;

«Ο,τι έχει απομείνει από τον Ηρακλή, γιατί θεωρώ ότι δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα που ήξερα εγώ και αντιπροσώπευα εγώ. Αυτό λοιπόν που τώρα λέγεται Ηρακλής δεν το παρακολουθώ. Τα παιδιά που βλέπουν τώρα την ομάδα σίγουρα την ξέρουν καλύτερα και μπορούν να μιλήσουν για αυτή.»

Ξένους αγώνες, όμως, παρακολουθείς

«Ναι φυσικά και βλέπω. Παρακολουθώ Champions League, παρακολουθώ ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Πηγαίνω και σε αγώνες του Champions League, ειδικά του Ολυμπιακού, γιατί δεν υπάρχει άλλη ομάδα που να εκπροσωπεί τη χώρα στη διοργάνωση, όπως στα ματς με τη Μπαρτσελόνα και τη Γιουβέντους. Υπάρχουν και οι άλλες ομάδες στο Εuropa League, όπως η ΑΕΚ που τα πάει φέτος εξαιρετικά και μπράβο της, αλλά το Champiοns League, είναι Champions League.»

Υποστηρίζεις κάποια ξένη ομάδα περισσότερο. Στο δίλημμα Μέσι ή Ρονάλντο, παίρνεις θέση;

«Αγαπάω το καλό ποδόσφαιρο, αλλά ειλικρινά είμαι πιο πολύ κοντά στον Μέσι. Τον θεωρώ πιο ανθρώπινο. Ο Κριστιάνο είναι ένας υπεραθλητής, έχει όμως ένα στιλ που δεν μου αρέσει, είναι είρωνας, όπως και ο Μουρίνιο. Δεν αμφισβητώ φυσικά την αξία του αλλά δεν είναι κοντά σε ότι εγώ προτιμώ. Και στους προπονητές για παράδειγμα, παρότι αναγνωρίζω τον Μουρίνιο, προτιμώ τον Γκουαρντιόλα. Επιλέγω το συναίσθημα και θεωρώ ότι το συναίσθημα είναι αυτό που κερδίζει. Οταν καίει η μπάλα, ξέρεις ότι ο Μέσι θα την πάρει και θα βγάλει την ομάδα από το αδιέξοδο. Αυτούς τους ποδοσφαιριστές γουστάρω…»

Γουστάρεις τον Μέσι, αλλά γουστάρεις και τον Ροναλντίνιο που είναι και καλός σου φίλος.

«Ο Ροναλντίνιο είναι ένας άνθρωπος με πάθος, που ζει τη ζωή του με πάθος. Ανθρωποι που ότι κάνουν στη ζωή τους με πάθος, εγώ τους λατρεύω, τους αγαπάω και τους σέβομαι. Η ζωή θέλει πάθος. Χωρίς πάθος, ότι και να κάνεις, όσο καλά και να το κάνεις, δεν μετράει…»

Σου έχει πει ο Ροναλντίνιο κάποια ξεχωριστή ποδοσφαιρική ιστορία ;

«Η ιστορία που με συγκλόνισε και κατάλαβα ότι δεν κάνω λάθος που τον εκτιμώ είναι αυτή με τον πατέρα του, που όταν ήταν πιτσιρικάς ο “Ρόνι”στη φαβέλα και κάλεσαν τον πατέρα του να μιλήσει στο μοναδικό κοινόχρηστο τηλέφωνο, για να του ανακοινώσουν ότι επελέγη ο γιος του για να μπει στην ποδοσφαιρική ακαδημία της εθνικής ομάδας, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα τις σπουδές του και δίνοντας ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, ο άνθρωπος από τη χαρά του υπέστη καρδιακό επεισόδιο και δυστυχώς πέθανε. Από τότε έδωσε όρκο ζωής ο Ροναλντίνιο ότι δεν θα στενοχωρηθεί για τίποτα στο ποδόσφαιρο. Και έβλεπες ότι τον χτυπούσαν, τον τραβούσαν, του έκαναν δυνατά μαρκαρίσματα, αλλά αυτός δεν ανταπέδιδε. Δεν ήταν ο τσόγλανος που θα βαρέσει τους αντιπάλους του, αλλά ήταν πάντα μαγεία και φαντασία. Ξέρω επίσης ότι συντηρεί μία φαβέλα με 5000 ανθρώπους, με προσωπικά του χρήματα. Γι’ αυτό κι εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σε ανθρώπους με πάθος.»

Ανθρώπους με πάθος όπως ο άλλος κολλητός σου, ο Ομπράντοβιτς

«Τι να πεις για τον Ομπράντοβιτς. Αγαπάει με πάθος, αγωνίζεται με πάθος. Οταν χάνει παθιάζεται, όταν νικά επίσης παθιάζεται, του αρέσει η διασκέδαση, γουστάρει τα μπουζούκια. Οταν θα βγει έξω, θα βγει και θα γουστάρει, δεν θα καθίσει σε μία γωνιά μην τυχόν και πουν κάτι γι΄αυτόν. Εγώ είμαι φίλος με τέτοιους ανθρώπους. Για μένα το πάθος είναι το Α και το Ω της ζωής. Ασχέτως αν όταν ζεις με πάθος, κάνεις και λάθη. Εχω κάνει και λάθη. Το λάθος μου εγώ το έκανα από το πάθος για τον Ηρακλή. Η λατρεία μου ήταν ο Χατζηπαναγής και από 13 ετών παιδάκι με πάθιασε και μένα αλλά και χιλάδες άλλους ανθρώπους για τον Ηρακλή. Το πλήρωσα λοιπόν το πάθος μου…»

Η κόρη του και η αγάπη για τα παιδιά!

Πλέον έχει και πάθος για την οικογένεια με τη γέννηση της κόρης σου και φυσικά την Υβόννη

«Τι να πω γι’ αυτό. Εμένα η οικογένεια με γέμισε με πρωτόγνωρα συναισθήματα. Είμαι πολύ πολύ ευτυχισμένος και πραγματικά κάθε μέρα κάνω το σταυρό μου και λέω “Θεέ μου έχε γερό το παιδί μου και όλα τα παιδιά του κόσμου. Μετά την υπόλοιπη οικογένεια μου και τους ανθρώπους μου και μετά εμένα, μαζί με όλους εσάς”. Καλό θα είναι πρώτα να ευχαριστούμε και μετά να ζητάμε βοήθεια. Πρώτα πες ευχαριστώ γι’ αυτό που ζεις, επειδή δεν ξέρεις αν και πότε θα έρθει αυτή η στιγμή που θα σου αλλάξει τη ζωή, προς την άσχημη πλευρά.»

Η υγεία λοιπόν είναι το παν;

«Εμένα λόγω του τραγουδιού, με αγαπάνε κάποια παιδιά που έχουν πρόβλημα υγείας και πηγαίνω και τους τραγουδώ πολλές φορές χωρίς να το γνωρίζει ο κόσμος και συγκλονίζομαι από τη δύναμη των γονιών τους, που πρέπει να παραμείνουν ψύχραιμοι, αντιμετωπίζοντας αυτόν τον Γολγοθά. Εχω επισκεφτεί τη μονάδα της Ελπίδας και πραγματικά είδα αυτούς τους ήρωες της ζωής. Και αυτό είναι που με συγκλονίζει περισσότερο σε όσα συμβαίνουν γύρω μου, βλέποντας αυτούς τους ανθρώπους που είναι δίπλα στα παιδιά που υποφέρουν. Θέλω να πω και για τους νοσοκόμους των παιδιών καθώς τους έχω δει με πόσο πάθος τα φροντίζουν. Αυτό τον Ελληνα αγαπάω και γι’ αυτόν θα τραγουδάω και θα δίνω τη ζωή μου. Και θέλω εδώ να ευχαριστήσω την κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη για την ευκαιρία που μου έδωσε να γινω πρεσβευτής της προσπάθειας που κάνει τόσο αυτή και τόσο άλλες γυναίκες που είναι γύρω της. Κάνουν πραγματικά ένα απίστευτο έργο.»

Η γέννηση της κόρης σου, άλλαξε τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα;

«Είναι φυσικό να συμβεί αυτό γιατί ανοίγεις μία νέα πόρτα. Είναι ευτυχία! Δεν μπορείς να το νιώσεις, εάν δεν σου συμβεί αυτό. Μόνο άμα το ζήσεις. Δεν περνώ πάρα πολύ χρόνο μαζί της, αλλά ο χρόνος που περνάω είνα πάρα πολύ ποιοτικός κι εμένα μου φτάνει αυτό. Η αγκαλιά που θα κάνουμε, ο ύπνος που θα την βάλω 4-5 φορές την εβδομάδα, η στιγμή που όταν ξυπνήσει θα έρθει να με αγκαλιάσει, οι φορές που θα πάμε με τη μητέρα της για βόλτα, μου φτάνουν. Φροντίζω να την γεμίζω με τις υπέροχες αναμνήσεις που πρέπει να έχει ένα παιδί από το σπίτι του. Κι όλα τα κακά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, έχουν σχέση με την παιδεία μας, που έχει εξαφανιστεί.»

Γιατί το λες αυτό;

«Στην Ελλάδα δεν υπάρχει παιδεία, υπάρχει εκπαίδευση. Το διάβασα κάπου αυτό και το δανείζομαι. Αλλο η εκπαίδευση και άλλο η παιδεία. Εκπαιδεύονται τα παιδιά να μπουν σε ένα σύστημα, δεν διαπαιδαγωγούνται για να μάθουν ουσιαστικά πράγματα. Και δυστυχώς παρακμάζει η δημόσια παιδεία με όλα τα κακά που συνεπάγονται από αυτό. Είμαι ευτυχής που πρόλαβα τη δημόσια παιδεία όταν ακόμα λειτουργούσε, ενώ τώρα υπάρχει τεράστιο πρόβλημα, κάτι που φαίνεται από τον τρόπο που λειτουργεί ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας. Λειτουργεί με αυτά που βλέπει και όχι με όσα κρύβονται πίσω από αυτά που βλέπει.»

Τα λόγια σου, όμως, κρύβουν απαισιοδοξία

«Να σου πω κάτι. Ελληνες είμαστε, στην Ελλάδα ζούμε και για κάποιο μαγικό λόγο, ίσως επειδή ο Θεός μας αγαπάει, πάντα βρίσκουμε τον τρόπο και επιβιώνουμε. Κάποια στιγμή, όμως, θα πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε μόνο την επιβίωση και να βρούμε έναν τρόπο να καλυτερέψουμε τη ζωή μας. Δεν είναι το θέμα να βγάλεις λεφτά. Και με τα λίγα μπορείς να περάσεις καλά. Το θέμα είναι ο τρόπος που τα βγάζεις και τι τα κάνεις. Εύκολα λεφτά σου λένε ότι βγάζει ο τραγουδιστής, εγώ θα πω ότι εύκολα λεφτά βγάζει ο ληστής. Και ο επιχειρηματίας λένε ότι βγάζει εύκολα λεφτά, αλλά αυτός ρισκάρει και πολλές φορές μπαίνει και φυλακή και του παίρνουν τα πάντα. Ζούμε σε εποχές κανιβαλισμού και η λύση δεν ειναι να σε κανιβαλίσω, η λύση είναι να σε κάνω καλύτερο και να γίνω κι εγώ καλύτερος μαζί σου. Αλλά πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας, να δούμε τι γίνεται γύρω μας, τι γίνεται έξω από τη χώρα μας και να πάρουμε τα παραδείγματα τα σωστά, να τα φέρουμε στην Ελλάδα και να λειτουργήσουμε κάποια στιγμή σαν κανονικό κράτος. Γιατί τώρα δεν λειτουργούμε σαν κανονικό κράτος. Είναι είδος προς εξαφάνιση η κανονικότητα και στη ζωή και στη δουλειά…»

Κάπου εκεί η συζήτηση με τον Αντώνη Ρέμο έφτασε στο τέλος, λόγω της πρόβας που θα ακολουθούσε. Θα ήθελα να μιλήσω και άλλο μαζί του, γιατί με τον Αντώνη περνάς ωραία και παράλληλα νιώθεις ότι είναι ειλικρινής και δεν προσποιείται. Οτι θέλει να πει, θα το πει, ασχέτως εάν έχει επιπτώσεις. Καταλαβαίνεις ότι αγαπάει τον άνθρωπο και κυρίως τα παιδιά και προσεύχεται να είναι όλοι καλά. Γι’ αυτό άλλωστε επικαλείται και συχνά το Θεό. Με κάλεσε στο ταξίδι που κάνει κάθε βράδυ στο Αθηνών Αρένα, στα 25 χρόνια της σπουδαίας καριέρας του. Του είπα ότι θα πάω για να τον χειροκροτήσω, γιατί ασχέτως εάν σου αρέσουν ή όχι τα τραγούδια του, αυτά που κάνει πίσω από τους προβολείς, αξίζουν το χειροκρότημα!

 

source: Gazzetta Weekend Journal

Share this:

You may also like ...

0

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Login

Register | Lost your password?