Στην Αυστραλία, όπως και στον υπόλοιπο κόσμο, έχει παρατηρηθεί αύξηση του μέσου όρου της θερμοκρασίας τα τελευταία χρόνια, με τους καύσωνες την περίοδο του καλοκαιριού να καθιστούν ορισμένες περιοχές ουσιαστικά μη επισκέψιμες.

Τρανό παράδειγμα είναι η πόλη του Darwin, που μόλις το θερμόμετρο δείξει τους 32 αρχίζει να θυμίζει “πόλη-φάντασμα”, με τους ανθρώπους να επιλέγουν τα προάστια ή τους εσωτερικούς, κλιματιζόμενους χώρους.

Γιατί, όμως, έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο η αύξηση της ζέστης στις πόλεις, ενώ την ίδια στιγμή τα προάστια της ίδιας περιοχής μπορεί να παρουσιάζουν διαφορά μέχρι και 10 ολόκληρων βαθμών Κελσίου;

Ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου New South Wales, Ματθαίος Σανταμούρης, μιλώντας στον “Νέο Κόσμο”, βασίζει το γεγονός αυτό σε παγκόσμια κλιματικά φαινόμενα.

“Το πρόβλημα της Αυστραλίας δεν είναι τοπικό, είναι γενικότερο. Για να καταλάβετε, οι πόλεις της Αυστραλίας και ιδίως οι παράκτιες πόλεις, έχουν υψηλή θερμοκρασία επειδή υπάρχει η έρημος στη μέση.

Και θα πει κανείς “γιατί συμβαίνει αυτό τώρα και δεν συνέβαινε τόσα χρόνια”; Συμβαίνει τώρα γιατί ανεβαίνει η θερμοκρασία των υδάτων στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, κάτι το οποίο δημιουργεί σειρά μετεωρολογικών διεργασιών, που με τη σειρά τους δημιουργούν πολύ υψηλές πιέσεις πάνω από τις πόλεις, με συνέπεια να μεταφέρεται πολύ ζεστός αέρας από την έρημο προς τις πόλεις αυτές.

Όλο αυτό, λοιπόν, είναι συνέπεια της γενικότερης κλιματικής μεταβολής”. Οι επιπτώσεις των απότομων αλλαγών αυτών, όπως μας εξηγεί ο καθηγητής, είναι εξαιρετικά βαρύνουσες για την κοινωνία, αφού το ενεργειακό φορτίο από τα κλιματιστικά είναι τεράστιο, ενώ επίσης τίθεται σε κίνδυνο και η ίδια η υγεία των ανθρώπων και ιδιαίτερα των ευάλωτων ηλικιών.

Τι μπορεί όμως να γίνει και τι κινήσεις μπορούν να ληφθούν ώστε να βελτιωθούν τα πράγματα, ειδικά μέσα στις πόλεις όπου τους θερμούς μήνες η κατάσταση είναι ανυπόφορη;

“Αρχικά να πούμε ότι αυτό το πρόβλημα δεν είναι αποκλειστικό στην Αυστραλία, υπάρχουν πάνω από 420 πόλεις σε όλο τον κόσμο που υποφέρουν από το συγκεκριμένο φαινόμενο, το οποίο λέγεται ‘θερμική νησίδα’.

Για να καταλάβετε, τα δυτικά προάστια της Αθήνας έχουν διαφορά 12 βαθμών Κελσίου από τα ανατολικά. Η αύξηση αυτή της θερμοκρασίας είναι το πιο τεκμηριωμένο φαινόμενο κλιματικής αλλαγής στον κόσμο και παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1904, όταν το κέντρο του Λονδίνου είχε 4 βαθμούς Κελσίου διαφορά από την περιφέρεια.

Εξαιτίας του γεγονότος της γενικότερης αυτής κλιματικής μεταβολής, η οποία δρα πρόσθετα στην τοπική μεταβολή, τα δύο φαινόμενα δηλαδή δρουν συζευκτικά, έχει σαν αποτέλεσμα η κατάσταση να επιδεινώνεται.

Τα τελευταία 15 χρόνια έχει γίνει τεράστια έρευνα πάνω σε διαδικασίες με τις οποίες θα μπορούσαμε να κατεβάσουμε τις θερμοκρασίες των πόλεων. Υπάρχουν πλέον πάνω από 200 εφαρμογές μεγάλης κλίμακας σε όλο τον κόσμο που έχουμε πετύχει μέχρι στιγμής και η τεχνογνωσία μας έχει επιτρέψει να κατεβάσουμε τη μέγιστη θερμοκρασία έως και τρεις βαθμούς.

Δηλαδή εμείς έχουμε πετύχει σαν ομάδα να ρίξουμε την ανώτατη θερμοκρασία πάνω από 100 πόλεων σε όλο τον κόσμο γύρω στους τρεις-τρεισήμισι βαθμούς, συμπεριλαμβανομένων και αρκετών ελληνικών πόλεων. Έχουμε επομένως την τεχνολογία και μπορούμε να ρίξουμε τη θερμοκρασία κατά τρεις βαθμούς και ελπίζουμε ότι μέσα σε δυο-τρία χρόνια να την κατεβάσουμε και τέσσερις και πέντε βαθμούς”.

Με ποιον τρόπο όμως επιτυγχάνεται αυτή η πτώση της θερμοκρασίας στις πόλεις; Πώς καταφέρνουν ο καθηγητής Σανταμούρης και η ομάδα του να κάνουν τις περιοχές αυτές βιώσιμες ακόμη και τις περιόδους του καύσωνα;

“Υπάρχουν νέες τεχνολογίες που εφαρμόζουμε αυτή τη στιγμή, νέα υλικά κατασκευών που δεν απορροφούν τη θερμότητα. Σκεφτείτε πεζοδρόμια τα οποία είναι 10-15 βαθμούς χαμηλότερης θερμοκρασίας από τα κοινά πεζοδρόμια, άσφαλτος χρώματος “ψυχρού μαύρου”, που δεν ζεσταίνει”.

Ο καθηγητής μας μιλά για τις εφαρμογές αυτών των νέων τεχνολογιών στην Αυστραλία, αλλά και για τα πρώτα αποτελέσματα:

“Στην Αυστραλία η πρώτη μεγάλη εφαρμογή είναι στο Darwin, που κόστισε $200 εκατ. Ξεκινήσαμε, κάναμε όλη τη μελέτη που μας ανέθεσε η πολιτειακή κυβέρνηση του Northern Territory και τώρα αυτή τη στιγμή είμαστε σε φάση εφαρμογής και ξεκινάμε τις μετρήσεις.

Να δούμε δηλαδή πόσο στη πραγματικότητα αυτό αποδίδει. Παράλληλα έχουμε ξεκινήσει και μια σειρά από πολύ μεγάλες μελέτες και για την Πολιτεία της New South Wales, οι οποίες δείχνουν ότι πραγματικά μπορούμε να κατεβάσουμε τη θερμοκρασία δύο με τρεις βαθμούς και είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε και εδώ τις πρώτες εφαρμογές.

Ήδη έχουμε ξεκινήσει κάποια προγράμματα, μετασχηματίζοντας τον κύριο δρόμο της Paramatta σε αυτό που λέμε “ψυχρό δρόμο”, κατεβάζοντας τη θερμοκρασία δύο βαθμούς και προσφέροντας νέες ανέσεις”.

Οι προσπάθειες της ομάδας του καθηγητή Σανταμούρη στην Αυστραλία ακούγονται πολλά υποσχόμενες, ειδικότερα αν ληφθούν υπ’ όψιν και όσα έχουν ήδη επιτύχει στην Ελλάδα και σε άλλες πόλεις του εξωτερικού, ωστόσο αυτό δεν μπορεί να εκτρέψει την προσοχή από τον υπαρκτό κίνδυνο που φέρουν για το μέλλον του πλανήτη οι συνεχόμενες μεταβολές της θερμοκρασίας.

source: neos kosmos